De AOW en pensioenregelingen uit het verleden zijn onbetaalbaar geworden.
Dit komt op de eerste plaats door de vergrijzing. De “baby-boom” generatie gaat richting pensioenleeftijd terwijl de jongere generatie veel kleiner is dan die grote generatie uit de jaren '50-'60. Kort gezegd, steeds minder werkenden moeten betalen voor steeds meer gepensioneerden.
De tweede reden is dat we steeds langer leven. Kinderen die nu geboren worden hebben een levensverwachting die 3 tot 5 jaar langer is dan de huidige 40+ generatie. Als mensen langer leven moeten ze ook langer doen met hun gespaarde pensioenvermogen. De jaarlijks te besteden bedragen worden daardoor lager. Dat kan alleen voorkomen worden door langer door te werken en/of meer premie in te leggen.
De derde reden is de historisch lage rente. Pensioenuitvoerders (fondsen, verzekeraars, PPI’s) rekenen met een verwachte renteopbrengst over de jaarlijks te storten pensioenpremies. De laatste jaren is duidelijk geworden dat die verwachting te hoog was, in ieder geval hoger dan de werkelijke opbrengsten. Gevolg is dat er op de pensioendatum minder vermogen beschikbaar is dan nodig. Dit gaat ten koste van de jaarlijkse verhoging van pensioenen of kan zelfs leiden tot verlaging van pensioenen (afstempelen).
Om de AOW en pensioenregelingen op langere termijn betaalbaar te houden heeft het kabinet met sociale partners een pensioenakkoord gesloten. Iedereen gaat dit merken omdat de AOW en pensioenrichtleeftijd naar 67 jaar en 3 maanden gaan en de maximale opbouw van pensioen beperkt wordt. Ook is er een maximum salaris vastgesteld van € 107.593,00 euro (2019) waarover je pensioen mag opbouwen.
De gemiddelde werknemer zal bij pensionering niet snel meer dan 50% van het laatstverdiende loon aan pensioeninkomen hebben.